پازل زندگی...

زندگی واسم مث یه پازل میمونه... یه پازل بزرگ... نه 1000 قطعه... نه 2000 قطعه... خیلی بزرگتر ازین حرفا... قطعاتی به تعداد تک تک لحظات عمرم... هرچی بزرگتر میشم... هرچی جلوتر میرم...پازل زندگیم کامل تر میشه... هرروز،هر لحظه، هر ثانیه، هر ساعت... بیشتر به موضوع اصلیه پازل زندگیم پی میبرم...آخه هرچی کاملتر میشه یه چیزی هس که جلوه ی خودشو بیشتر نشون میده... چیزی که منو به سمت خودش جذب میکنه... چیزی که بهم انگیزه زندگی میده... یه چیزی که از همه دلبستگی هام بزرگتره...یه چیزی از جنس نور... از جنس برتری... چیزی به اسم خدا...

ولی حیف... حیف... حیف که فقط وقتی میتونم از تصویر کامل این پازل، این پازل پر رمز و راز، لذت ببرم... که دیگه فرصتی نمونده... آخه میدونی؟ آخرین قطعه پازل، درست تو آخرین لحظه عمرم پیدا میشه... اون موقع خیلی دیره... خیلی دیر... خیلی.......